Er zijn 20 dagen van #365dagenfocus voorbij.
Er zo bij stilstaand ben ik me er bewust van dat er veel gebeurd is. Privé heb ik een bord vol gehad. Maar ook op werkgebied was het roerig. Het was niet allemaal leuk. Maar het was er, ik keek er naar en ik stond er bij... stil. Het leven gaat niet altijd zoals je verwacht.
Je beweegt, maar de mensen om je heen bewegen ook....toch beweegt niet iedereen in het zelfde ritme als jij. Sommige met de wind mee, zelf beweeg ik graag tegen de wind in. Dat veroorzaakt soms ongemak. En dat was er. Verwachtingen die niet uitkwamen. Verdriet dat ik niet wilde voelen. Boosheid omdat ik niet de keuze had om er voor te kiezen. Het stormde. En ik wilde wel meewaaien, maar daarvoor moest ik een aantal dingen anders vast gaan houden om los te kunnen laten, zodat het in de top wat makkelijker werd om mee te bewegen.
Het lukte! Maar waar ik me ook bewust van werd is dat ik zo'n proces graag in mijn eentje doorloop. Ik realiseer me dat dit voor de mensen om mij heen niet altijd even makkelijk is om me te zien struggelen maar niets te mogen doen of toe te mogen voegen. Ook hierin kies ik er dan bewust voor om hun ongemak hierover lekker bij hen te laten.
Doordat het dan zo stormt in mijn hoofd en mijn buik en er allerlei lijntjes worden gelegd, er ontstaan ook weleens knopen en in het ontrafelen van die knopen ontstaat er inspiratie, die inspiratie zet de knop dan weer om. Er gaat dan van alles borrelen, het borrelt mijn storm weg. Ook het stukje waarin ik het allemaal wel snap maar niet wil begrijpen krijgt een nieuwe vorm waarin acceptatie ontstaat. Hiermee is er dan ineens ook de mogelijkheid om mijn negatieve gevoel te transformeren naar een positief gevoel.
Er ontstaat zo langzaam aan een elastieken kader, waarbinnen ik mijn #365dagenfocus kan volbrengen om zo op 30 april 2020 terug te kijken op een waardevol jaar.
Ik ben heel blij met dit project en met alles wat het met zich meebrengt.
Reactie plaatsen
Reacties