Ook een goeiemorgen

Mijn hond blij, ik blij. De man die met zijn hond ons passeert ook blij? Euhm….ik denk het. Of misschien toch niet? Op mijn duidelijk en goed gearticuleerde “goedemorgen” zei hij: “gmgn” of zoiets. Hij reageerde, maar niet heel enthousiast, maar dat kan. Niet iedereen is blij vroeg in de ochtend. Zo passeer ik ook een enkele jogger/hardloper die niet groeten. Die wens ik ook een goedemorgen, maar natuurlijk doe ik alsof ik begrijp dat zij hun adem niet willen verspillen aan een ‘goedemorgen’. 

Hond is thuis, ik ga op weg naar werk en stop even bij de supermarkt om fluitend mijn lunch te verzamelen. Het is er stil, logisch want het is net 8.00 uur en ik ben bijna alleen. Een enkele medewerker zegt ‘goedemorgen’. En enthousiast als ik ben stop ik met fluiten en roep ik ‘goedemorgen’ terug.
Bij het naar buiten gaan realiseer ik me dat men naar mij kijkt….waarom? Misschien omdat ik nog steeds fluit? Dat kan…ik sta er niet bij stil, het gaat vanzelf…soms hoor ik iemand fluiten en denk ik: ‘Nou nou, moet dat per se?’ en dan ben ik het gewoon zelf. Zo stom.

Onderweg naar mijn auto, die beneden staat, met te veel boodschappen in mijn handen, want ik heb al zoveel plastic tasjes thuis, kom ik voorbij een winkelmedewerkster die voordat zij aan haar werkdag begint met een sigaretje om nog even lekker in de ‘frisse’ lucht te staan. Uiteraard wens ik ook haar een ‘goedemorgen’. Géén reactie. Er gaan wat belletjes rinkelen. Stel nou hé, dat ik met al die boodschappen in mijn handen, waardoor ik de treden niet meer zie, me verstap en van de trap val. Zie je het voor je? Ik daar op de grond, boodschappen verspreid om mij heen. Wat gebeurd er dan?

‘Goedemorgen’ zeggen blijkt voor veel mensen al teveel opgave in de ochtend. En als ik in mijn linkerhand een ‘goedemorgen’ leg en in mijn rechterhand het van de trap af lopen, mij ophijsen en mijn boodschappen verzamelen en vriendelijk zijn, dan heeft mijn rechterhand moeite om op gelijke hoogte te blijven. Gelukkig kwam ik ongeschonden bij mijn auto….few…maar ik denk ‘zorgwekkend’.

Snap je mijn ‘zorgwekkend’? Je ziet wel meer van dat soort dingen op straat. Neem nou een automobilist met pech, midden op de weg. Het duurt nog geen 20 seconden voordat de eerste toeter hoorbaar is, dan volgen er meer. Men neemt het de pech hebbende automobilist kwalijk dat hij zijn pech niet op een ander moment heeft gepland.

Ik begrijp dat het verwarrend is als iemand die je niet kent een goedemorgen wenst, maar eigenlijk begrijp ik er helemaal niets van. Ik word er blij van als iemand mij een goedemorgen wenst! Het betekend dat hij/zij mij heeft gezien. En als hij/zij mij een goedemorgen wenst, zal hij/zij ook niet twijfelen als ik onder aan de trap lig te stuntelen om mezelf en mijn boodschappen bij elkaar te rapen.
Bij mijn oma hing een tegeltje, daar stond op : “Bedenk dat een ander ook een mens is”. Dat lijkt logisch, maar als ik aan het bovenstaande denk, vergeten we dat toch vaker dan wij denken.

Eenmaal op mijn werk, vind ik nog een zakje kamille-thee. Daar kom ik van bij :)